Description
Fryderyk Chopin, Etiuda f-moll bez numeru opusu, WN: Dbop. 36 nr 1, skomponowana do zbioru: François Joseph Fétis, Ignaz Moscheles, „Méthode des Méthodes pour le Piano”, Paryż 1840, autograf całości wcześniejszej wersji utworu, odrzucony, karta tytułowa ręką Juliana Fontany, [s.l.], [s.d.]., Zapis nutowy atr. na k. 1v i 2r, k. 1r (tytulowa) i 2v poliniowane, bez tekstu muzycznego. Pięciolinie kreślone rastralem, 14 pięciolinii na stronie, zachowany odstęp jednej pięciolinii pomiędzy systemami muzycznymi. Długość pięciolinii 23-23,1 cm, wycokość pięciolinii 6 mm. Odległość od górnej linii najwyższej pięciolinii do dolnej linii najniższej : 17,9 cm. Brak słownego określenia tempa, być może z powodu ubytku papieru w górnych marginesach (w pierwodruku „Andantino.”). Metrum zamazane, nieczytelne (prawdopodobne wahanie pomiędzy 4/4 i alla breve; w pierwodruku C). Znaki przykluczowe tylko w pierwszym systemie, brak kluczy w systemach 2 i 4 na k. 1v oraz w systemach 3, 4 i 5 na k. 2r. Takty 6-9, 18-20, 24 , 26-28, 32, 34-36, 38, 50, 52, 54, 56, 60 zanotowane skrótowo, z zastosowaniem znaków repetycji. W tekście muzycznym skreślenia i poprawki autorskie w t. 4, 9, 14, po 20, 29-31, po 32, 33, 37-38, 42-43, 45, 46, 47, 48, 52, 57, 62. Z wyjątkiem kilku łuków frazowych brak oznaczeń wykonawczych. Tekst autografu w szczegółach jest rozbieżny z autografem edycyjnym i opartymi na nim pierwodrukami: występują różnice ortografii zapisu muzycznego, wysokości dźwięków, a także formuły melodyczno-rytmicznej akompaniamentu i nasycenia współbrzmień. Finalna podwójna kreska taktowa po końcowym akordzie, oddzielnie dla partii wiolinu i basu., Na k. 1r, między pięciolinią 10 i 11 (lekko nachodzący na pięciolinię 10) ręką Juliana Fontany tytul: „3ia [!] Etuda [!], z Mèthode [!] des Méthodes”.
